Bir çocuk düşünün henüz 4 yaşında. Gülüyor,eğleniyor,koşuyor. Sevgi dolu... Tek istediği sevilmek.Tek istediği sarılmak... Belki bir kaç parça oyuncak bulup onunla vakit geçirmek. Bayram,neşeli , mutlu , o küçücük elleriyle tokalaşacak insanlarla. O küçücük dudaklarıyla, ellerini öpecek büyüklerinin. Harçlık alacak belki...
Şeytanın bile vicdanın el vermeyeceği şeyi bir müslüman yaptı tabi ki. Sorsan sonuna kadar müslüman , cumaları kaçırmıyordur belki de. Dini sohpet oldu mu illa ki bir - iki söz eder.
Eve gider annesinin , babasının elini öper. Kim bilir belki de evlidir çocuğu falan vardır. Aile babasıdır müslüman.
Allah korkusu kalmamış , şeytanın bile korkacağı şeyi yapmakta tereddüt etmeyecek bir yaratık düşünün. O küçücük masuma kıydığın ellerin umarım yavaş yavaş, acı için de kırılır. Çok sevdiğim bir söz vardır ; YARINA KALIR AMA YANINA KALMAZ...
AFFETME BİZİ ÇOCUK...
Şeytanın bile vicdanın el vermeyeceği şeyi bir müslüman yaptı tabi ki. Sorsan sonuna kadar müslüman , cumaları kaçırmıyordur belki de. Dini sohpet oldu mu illa ki bir - iki söz eder.
Eve gider annesinin , babasının elini öper. Kim bilir belki de evlidir çocuğu falan vardır. Aile babasıdır müslüman.
Allah korkusu kalmamış , şeytanın bile korkacağı şeyi yapmakta tereddüt etmeyecek bir yaratık düşünün. O küçücük masuma kıydığın ellerin umarım yavaş yavaş, acı için de kırılır. Çok sevdiğim bir söz vardır ; YARINA KALIR AMA YANINA KALMAZ...
AFFETME BİZİ ÇOCUK...
Yorumlar
Yorum Gönder